آزمایش‌ها و روش‌های مورد استفاده برای تشخیص سرطان آدرنال عبارتند از:

آزمایش خون و ادرار. تست های آزمایشگاهی خون و ادرار ممکن است سطوح غیرعادی هورمون‌های تولید شده توسط غدد فوق کلیوی از جمله کورتیزول، آلدوسترون و آندروژن‌ها را نشان دهد.

تست های تصویربرداری. پزشک ممکن است اسکن های سی تی، ام آر آی یا توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) را برای درک بهتر رشد غدد فوق کلیوی و بررسی اینکه آیا سرطان به سایر نواحی بدن مانند ریه ها یا کبد گسترش یافته است توصیه کند.

تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی غده فوق کلیوی. اگر پزشک مشکوک به سرطان آدرنال باشد، ممکن است برداشتن غده آدرنال آسیب دیده را توصیه کند. این غده در آزمایشگاه توسط دکتری که بافت های بدن را مطالعه می کند (پاتولوژیست) آنالیز می شود. این تجزیه و تحلیل می تواند تأیید کند که سرطان دارید و دقیقاً چه نوع سلولی درگیر است.

رفتار

درمان سرطان آدرنال معمولاً شامل جراحی برای برداشتن تمام سرطان است. درمان‌های دیگری ممکن است برای جلوگیری از عود سرطان یا اگر جراحی گزینه‌ای نیست، استفاده شود.

عمل جراحی

هدف از جراحی برداشتن کل سرطان آدرنال است. برای رسیدن به این هدف، پزشکان باید تمام غده آدرنال آسیب دیده را بردارند (آدرنالکتومی).

اگر جراحان شواهدی پیدا کنند که سرطان به ساختارهای مجاور مانند کبد یا کلیه گسترش یافته است، ممکن است قسمت ها یا تمام آن اندام ها نیز در حین عمل برداشته شوند.

دارو برای کاهش خطر عود

یک داروی قدیمی که برای درمان سرطان پیشرفته آدرنال استفاده شده است، در به تاخیر انداختن عود بیماری پس از جراحی نویدبخش بوده است. میتوتان (Lysodren) ممکن است پس از جراحی برای افرادی که در معرض خطر عود سرطان هستند توصیه شود. تحقیقات در مورد میتوتان برای این استفاده در حال انجام است.

پرتو درمانی

پرتودرمانی از پرتوهای پرقدرت انرژی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. رادیوتراپی گاهی بعد از جراحی سرطان آدرنال برای از بین بردن سلول های باقیمانده استفاده می شود. همچنین می تواند به کاهش درد و سایر علائم سرطان که به سایر قسمت های بدن مانند استخوان گسترش یافته است کمک کند.

شیمی درمانی

شیمی درمانی یک درمان دارویی است که از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. برای سرطان‌های آدرنال که با جراحی قابل برداشتن نیستند یا پس از درمان‌های اولیه بازمی‌گردند، شیمی‌درمانی ممکن است گزینه‌ای برای کند کردن پیشرفت سرطان باشد.

مقابله و حمایت

با گذشت زمان، آنچه کمک می کند با عدم اطمینان و ناراحتی ناشی از تشخیص سرطان کنار بیایید، خواهید یافت. تا آن زمان، ممکن است موارد زیر به شما کمک کند:

در مورد سرطان آدرنال به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک خود در مورد سرطان خود، از جمله نتایج آزمایش، گزینه های درمانی و در صورت تمایل، پیش آگهی خود بپرسید. همانطور که در مورد سرطان بیشتر می آموزید، ممکن است در تصمیم گیری های درمانی، اطمینان بیشتری پیدا کنید.

دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک کمک می کند تا با سرطان خود مقابله کنید. دوستان و خانواده می توانند حمایت عملی مورد نیاز را ارائه دهند، مانند کمک به مراقبت از خانه تان اگر در بیمارستان هستید و وقتی احساس می کنید تحت تأثیر سرطان هستید، آنها می توانند به عنوان حمایتگر عاطفی عمل کنند.

کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل باشد به صحبت های شما درباره امیدها و ترس هایتان گوش دهد. این ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی، فرد روحانی یا گروه حمایت از سرطان نیز ممکن است مفید باشد.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر علائمی دارید که شما را نگران می کند، با یک قرار ملاقات با پزشک خود شروع کنید.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

آنچه می توانید انجام دهید

هنگامی که قرار ملاقات می گذارید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مانند ناشتا بودن قبل از انجام یک آزمایش خاص. 

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

علائم ، از جمله علائمی که به نظر می رسد بی ارتباط با دلیل قرار ملاقات باشد.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانوادگی.

تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها.

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

برای کمک به یادآوری اطلاعاتی که داده می شود، در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید.

برای سرطان آدرنال، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

چه چیزی احتمالاً باعث علائم می شود؟

به غیر از محتمل ترین علت، دلایل احتمالی دیگری برای علائم من چیست؟

به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟

بهترین اقدام چیست؟

جایگزین های درمان اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟

من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟

آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟

آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً چندین سؤال می پرسد، مانند:

علائم از چه زمانی شروع شد؟

آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟

علائم چقدر شدید است؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟